Άρχισα να γράφω για το olive, το ανθοίαμα της ξεκούρασης αλλά έπιασα τον εαυτό μου να νιώθει ότι αδικεί τα άλλα 37 ιάματα. Κι αυτό γιατί όλα, μα όλα μπορούν να ομορφύνουν τον άνθρωπο που τα λαμβάνει αν τα χρειάζεται πραγματικά κι είναι κομμάτια του παζλ της ισορροπίας του. Γιατί η ομορφιά που μας φωτίζει έρχεται από μέσα.
Το olive είναι από τα δικά μας ανθοϊάματα, τα μεσογειακά. Δε γνωρίζω πώς ακριβώς βρέθηκε στο διάβα του Dr Bach, στην αγγλική εξοχή, αλλά η περιγραφή του συγκεκριμένου ανθοϊάματος ταιριάζει απόλυτα στην εικόνα ενός ανθρώπου της υπαίθρου εκείνης της εποχής, κατάκοπου από τη βαριά χειρωνακτική εργασία της ημέρας κι εξουθενωμένου από τα βάσανα της ζωής.
"Γι' αυτούς που έχουν υποφέρει πολύ πνευματικά ή σωματικά, και είναι τόσο κατάκοποι κι εξουθενωμένοι που νιώθουν ότι δεν έχουν πια δυνάμεις να προσπαθήσουν άλλο. Η καθημερινή ζωή σημαίνει γι' αυτούς σκληρή δουλειά, χωρίς απόλαυση."
Το ανθοίαμα αυτό είναι ιδιαίτερα ευεργετικό γι' αυτούς που εργάζονται πολύ και έντονα, που φροντίζουν άλλους, που κάνουν απαιτητική πνευματική εργασία. Εξαιρετικά βοηθητικό για το νοσηλευτικό προσωπικό των νοσοκομείων την εποχή αυτή κι όσους βρίσκονται στην πρώτη γραμμή προσφοράς. Το αποκαλώ ανθοίαμα της ομορφιάς γιατί μας χαλαρώνει και μας ξεκουράζει σωματικά κ αυτό αποτυπώνεται και στο πρόσωπο. Φαινόμαστε πιο ξεκούραστοι, οι γραμμές στο πρόσωπο δεν είναι τόσο σκληρές κι η έκφραση γλυκαίνει από την ανακούφιση που λαμβάνει.
Το olive είναι ένα ανθοίαμα το οποίο πρέπει να υπάρχει πάντα στο σπιτικό φαρμακείο μας. Όταν χρειάζεται να καταβάλουμε υπερπροσπάθεια και νιώθουμε ήδη κουρασμένοι, στάζουμε δύο σταγόνες σ' ένα ποτήρι νερό, στο χυμό ή στο τσάι μας και πίνουμε αργά αργά. Δεν έχει τη δράση του καφέ, με την έννοια ότι δεν περιέχει καμία διεγερτική ουσία κι η δράση του δε βασίζεται στη χημεία ούτε παίζει με τα επινεφρίδιά μας. Οι άνθρωποι που το χρειάζονται και το λαμβάνουν αναφέρουν μια διακριτική κι ήπια διατήρηση της ενέργειας χωρίς κορυφώσεις και βουτιές, εξού κι η ηρεμία στο πρόσωπο. Είναι σα να μας σπρώχνει να παλέψουμε τόσο όσο χρειάζεται ώστε να ολοκληρώσουμε την εργασία που έχουμε αναλάβει.
Αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι μπορεί να λαμβάνεται σαν αντιστάθμισμα της ξεκούρασης, του καλού βραδινού ύπνου και της καλής διατροφής. Εκείνο που μας διδάσκουν τα ανθοϊάματα είναι να μπορούμε να ακούμε τον εαυτό μας και τι πραγματικά χρειάζεται ανά πάσα στιγμή και να του το παρέχουμε. Αυτό είναι το Α και το Ω της αυτοθεραπείας.